Over eten als connectie

Het zal je niet zijn ontgaan dat eten en alles wat daar aan gerelateerd is een populair onderwerp is voor tv programma’s. ‘Food heeft een cultureel momentje’, zeggen mensen dan. Food is cultuur, kaats ik terug. Hoe dan ook worden we tegenwoordig bedolven onder kookwedstrijden, educatieve programma’s, culinaire ontdekkingsreizigers en feel good tv over eten. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk kiezen is dus daarom help ik je een handje.

Midnight Diner: Tokyo Stories, te zien op Netflix, is de beste food tv van dit moment.

 

De hoogste waardes

Deze serie korte vignettes speelt zich af in een piepklein restaurantje in Tokio, dat pas om middernacht open gaat. De eigenaar, die alleen bekend staat als de Master, kookt wat zijn gasten willen, als hij de ingrediënten heeft. Maar zoals eigenlijk het geval is bij alle food tv van de buitencategorie is het eten zelf van ondergeschikt belang. Het gaat niet om de chicken fried rice, maar om de succesvolle game designer wiens moeder hem op jonge leeftijd verliet. Het gerecht is een herinnering aan haar. De hoogste waardes die we in ons eten kunnen vinden komen in deze serie op een prachtig sensitieve manier naar voren.

Tegengif

Midnight Diner: Tokyo Stories is voor mij een tegengif voor de gejaagdheid en constante druk van het moderne leven. Het is de zucht van iemand die na een lange werkdag op de bank plaatsneemt. De gasten in de diner zijn allemaal mensen die dreigen opgeslokt te worden door de anonimiteit van Tokio. Mensen die dreigen bezwijken onder maatschappelijke druk. Bovenal zijn het allemaal mensen. Sterk en zwak en eigenaardig en imperfect en gewoon okay. Dat is de echte kracht van deze serie. Het geeft aandacht en affectie aan het alledaagse. De diner is een plek waar je mag zijn wie je bent. Dat soort plekken lijken steeds schaarser te worden, dus als je er eentje vindt mag je dat best delen.

Zelfs als het een plek is die alleen op tv bestaat.