75% van de Nederlanders van 18 jaar of ouder maakt zich zorgen over het klimaat, zo blijkt uit een recent onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Toch is de consument, als het er op aankomt, vaak niet bereid zelf al te veel in te leveren ten koste van het klimaat. Er zit dus een gat tussen duurzaam denken en duurzaam doen. Dat ervaart ook Food Inspiration’s hoofdredacteur Maaike de Reuver.

Onlangs publiceerde het Sociaal en Cultureel Planbureau en de Protestantse Theologische Universiteit de uitkomsten van een onderzoek naar dit gat tussen duurzaam denken en duurzaam doen. De meeste mensen willen wel duurzaam doen, maar doen het in de praktijk vaak toch niet, of niet genoeg, zo blijkt uit dit onderzoek.

Ik herken dat wel. 

Regelmatig denk ik na over de impact van klimaatverandering: Wordt het in veel delen van de wereld niet veel te heet om te wonen? Hoe moeten we omgaan met al die bosbranden en overstromingen? Wat zijn de leefomstandigheden van mijn kinderen als zij volwassen zijn? Ik maak mij soms echt wel zorgen over het klimaat. Op mijn manier probeer ik daarom mijn steentje bij te dragen aan het tegengaan van klimaatverandering. Zo rijd ik elektrisch, eet ik thuis vegetarisch en let ik er op dat ik zo min mogelijk eten weggooi. Allemaal zaken die bijdragen aan het terugdringen van mijn persoonlijke CO2-footprint.

Maar is dat genoeg? Het korte antwoord is: nee.

Via Earth Hero berekende ik laatst mijn persoonlijke CO2-uitstoot. In deze app kun je aangeven wat je levensstijl is. Op basis van onder andere het aantal kilometers dat je per jaar rijdt, het aantal nieuwe spullen dat je koopt en de voedselkeuzes die je maakt, berekent de app je persoonlijke jaarlijkse CO2-uitstoot. Mijn uitstoot komt uit op 12,7 ton CO2e* per jaar. Ik koop ten opzichte van de gemiddelde Nederlander minder nieuwe spullen en omdat ik voor zo’n 80% plant-based eet, is ook mijn food-uitstoot lager dan het landelijke gemiddelde. Toch is mijn totale uitstoot hoger dan die van de gemiddelde Nederlander, die zit namelijk op 10,8 ton CO2e. Dat zit hem vooral in het aantal kilometers dat ik voor mijn werk rijd. Ik rijd dan wel elektrisch, maar ook dat is natuurlijk niet uitstootvrij.

*CO2e staat voor CO2-equivalent en is een maateenheid voor het effect van broeikasgassen op het klimaat.

Shit. Dacht ik dat ik goed bezig was.

Het tegendeel blijkt waar. Helemaal als ik het vergelijk met de gemiddelde wereldbewoner, die goed is voor 5,1 ton CO2e uitstoot per jaar. Ik ben dus een supervervuiler. En dat wil ik niet zijn. Ik moet dus aan de bak om mijn CO2-uitstoot naar beneden te brengen. Maar tegelijkertijd wil ik voor mijn werk als hoofdredacteur van Food Inspiration zo veel mogelijk boeren, ondernemers, foodbedrijven en horecaconcepten in binnen- en buitenland bezoeken zodat ik op de hoogte blijf van de belangrijkste trends en transities in de wereld van eten en drinken; en daarvoor zal ik toch de nodige kilometers moeten maken.

Ik zit dus in een klimaatspagaat. Ook ik ervaar het gat tussen duurzaam denken en duurzaam doen. Ik speel verantwoordelijkheidsverstoppertje, zoals Marnix Kluiters het noemt. De auteur van het boek ‘Duurzame ambitie’ en de host van de Ecosofie-podcast, die in de top40-hitlist van Spotify staat, beschrijft in zijn boek dat de transitie naar een duurzamere wereld veel te traag gaat als we die overlaten aan de politiek en het bedrijfsleven. Hij roept burgers op om de 80.000 uur die je in een gemiddelde carrière maakt in te zetten voor een duurzamere wereld. Kluiters is als het ware de Rutger Bregman van het duurzaamheidsdenken en -doen.

Lees ook: Rutger Bregman wil niet alleen dat mensen deugen, maar ook dat ze goed doen »

Ik kan Kluiters geen ongelijk geven. Uiteindelijk begint een beter milieu nog steeds bij onszelf, bij jouzelf, en bij mijzelf. Verstoppertje spelen heeft geen zin. Duurzaam doen wel. Ik zal daarom voortaan vaker de trein pakken in plaats van de auto.

En jij?

---

Reageren op dit artikel? Dat kan. Stuur een mailtje naar maaike@foodinspiration.nl.