Oorlog, stijgende grondstofprijzen, personeelstekorten. Het lijkt in het maatschappelijke debat wel alsof de coronacrisis alweer heel ver achter ons ligt. Toch kampen veel horecaondernemers nog dagelijks met de gevolgen van de lockdowns. Wij spraken met de eigenaren van de Limburgs-Brabantse horecaketen Cox & Co. Dit zijn de zes ondernemerslessen die zij leerden tijdens twee jaar coronacrisis.

Cox & Co is een keten van veertien horecaconcepten in Limburg en Brabant. En een familiebedrijf. Wim Cox is een ervaren ondernemer, en ook bestuurslid van KHN. Hij droeg op 1 januari 2019 de dagelijkse leiding van het bedrijf over aan zijn dochter Sanne. Zij trok de operationele kar tijdens de coronacrisis, Wim maakte zich hard voor belangenbehartiging en brancheoverschrijdende samenwerkingen en oplossingen. Onder Cox & Co vallen onder andere De Beren in Roermond, 2B-Café in Venlo en verschillende outlets op Meubelplein Ekkersrijt nabij Eindhoven. 

1. Eerlijke communicatie, ook tijdens onzekerheid

Sanne: “We hadden bij de start van de crisis 270 medewerkers in dienst. Sommigen wilden trouwen, een huis kopen, beginnen aan kinderen. Dan zorgt de onzekerheid van corona voor enorme onrust, zeker in de begintijd, als wij er open over communiceren dat wij ook niet weten welke steunpakketten er komen. Misschien is het handiger om bepaalde dingen niet te delen voordat er meer duidelijkheid is, maar zo zitten wij niet in elkaar. Ik deelde juist ook onze onzekerheid, zodat helder was dat wij de antwoorden op dat moment ook niet hadden. Uiteindelijk kweekt het begrip als je laat zien dat jij het als ondernemer ook niet helemaal kunt overzien.”

2. Steek moeite in maatwerk

Wim: "Toen duidelijk werd dat de sluitingen langer duurden en dat de kosten zo hoog waren dat we netto een ton per maand verloren, moest er iets gebeuren. In eerste instantie zetten we nog in op behoud van alle medewerkers omdat de arbeidsmarkt op dat moment ook al krap was. Maar op het moment dat we alles bij elkaar optelden, werd duidelijk dat we contracten af moesten laten lopen en andere maatregelen moesten treffen. Sanne heeft met vrijwel alle medewerkers een persoonlijk gesprek gevoerd over de mogelijkheden die we samen zagen. Een hoop werk, maar dat kweekt ook een hoop begrip.”

"Het kan niet zo zijn dat we offers van onze mensen vragen en zelf geen pijn voelen."

Sanne: “We wilden als bedrijf voorrang geven aan de kostwinners in onze dienst. Dat betekende dat we van bijvoorbeeld weekendhulpen moesten vragen wat zij bereid waren op te geven om dat mogelijk te maken. Dan komt er onderlinge solidariteit los van mensen die ook wel inzien dat zij weliswaar recht hebben op doorbetaling, maar daarmee ruimte innemen ten koste van anderen. Zij dachten daarin vaak mee, bijvoorbeeld door onbetaald verlof te accepteren. En dan dachten wij op onze beurt weer mee in oplossingen op maat of detachering bij passende bedrijven.”

3. Geef het goede voorbeeld

Wim: “We hebben in eigen vlees gesneden. Leden van onze familie moesten ook zelf in de WW. Het kan niet zo zijn dat we offers van onze mensen vragen en zelf geen pijn voelen.”

Sanne: “We zitten in de luxe positie dat ik van de vierde generatie ben in het familiebedrijf en dat veel is afbetaald in de loop der jaren. Maar het is wel zo dat wij de komende jaren heel hard moeten werken, alleen maar om de belastingschuld weer in te lopen. Dan is het logisch dat wij ook als familie inleveren om daar een bijdrage aan te leveren.”

4. Je reputatie is je kapitaal

Sanne: “We hebben een hele betrouwbare reputatie. Dat was tijdens de crisis ook een beetje nadelig. Als een leverancier bang is dat een bedrijf failliet gaat, accepteren ze dat je de helft van de factuur maar overmaakt, anders hebben ze niks. Maar daar was bij ons geen sprake van. Aan de andere kant: we kregen al direct mail van de bank dat ze alle aflossingen even stopzetten. En de koffieleverancier meldde ook binnen een paar dagen dat al onze betalingen automatisch uit werden gesteld.”

“Dat betaalde zelfs een beetje uit bij het UWV. Wij stuurden onze mensen bij ze langs met een brief waarin we aangaven dat wij ze weer in dienst zouden nemen op het moment dat we weer open konden. Doordat het UWV weet dat wij staan voor onze beloftes, hoefde niet iedereen voortdurend te solliciteren. De medewerkers maakten zich minder zorgen omdat ze wisten dat ze in principe een baan hadden, alleen door overmacht even thuis zaten."

Wim: “Sanne had gesprekken met de huurbazen en de overige leveranciers. Natuurlijk ook met begrip voor het feit dat hun situatie als horecaleverancier ook niet eenvoudig was. We stelden onder meer voor om bepaalde abonnementen door te schuiven, zodat ze wisten dat het geld er wel zou komen, alleen op een later moment. Dat kunnen wij doen omdat ze weten dat wij onze zaken op orde hebben. Dat geeft rust in de relatie en in onze boekhouding.”

5. Bouw en benut je netwerk

Sanne: “Supermarkten en boeren in de omgeving wisten ons al snel te vinden om onze medewerkers tijdelijk over te nemen. Wij zitten in veel belangenclubs en netwerken en dat betaalt dan uit. De lijnen in de regio zijn kort en het scheelt dat Wim daar actief in is.”

"Wij moeten de komende jaren heel hard werken om de belastingschuld weer in te lopen."

Wim: “Het kan toch niet zo zijn dat onze mensen thuis zitten en de boeren in de buurt mensen tekort komen om de oogst van het land te halen. Doordat ik altijd actief ben geweest in de regio, weten we elkaar snel te vinden om vraag en aanbod samen te brengen. Het is misschien niet voor iedereen het werk geweest waarvan ze droomden toen ze in de horeca stonden, maar het is wel belangrijk en nuttig dat we elkaar vinden en helpen. Dat kreeg ik ook terug in kleine dingen. We sponsoren al jaren een hardloopwedstrijd. Dat moesten we in coronatijd schrappen. Maar toen het spandoek met sponsoren werd opgehangen, stond onze naam er toch tussen. Dat zijn warme momenten.”

6. Spreid risico's

Wim: “We kijken dankzij de crisis naar andere manieren om inkomen te genereren. We waren wel erg kwetsbaar. Wij hebben een kantoorpand gekocht en zijn bezig met ander vastgoed. Dat is ook geen eenvoudige markt natuurlijk, maar het zorgt wel voor spreiding van ons risico. Ik snap heel goed dat dit een decadent bericht is voor veel horecaondernemers die het water aan de lippen staat, maar ik zou alle ondernemers toch op het hart drukken iets te zoeken dat bij een volgende lockdown door kan lopen. Wij probeerden het ook met bezorging, maar daar bleken wij niet zo sterk in, dus zoek ik nu andere kanalen. Het ondernemerschap in de horeca is zó gecompliceerd en creatief, ik weet vrijwel zeker dat veel ondernemers buiten de bestaande kaders kunnen denken. Dat maakt ze krachtiger en geeft meer rust.”