.gif)
Door 
Gastronomisch gastheer Guus Thijssen op zoek naar de verhalen achter frituursnacks. In deze editie: Mexicano.
Snackfascinatie
Ik leef voor de verhalen achter eten. Je zou het misschien niet verwachten van iemand uit de duurzame Food100, organisator van ‘hoog’ gastronomische diners en programmamaker over goed voedsel, maar ik ben gefascineerd door de wereld van snacks. Want die eet iedereen, van chef tot bouwvakker. Dan wel trots, dan wel stiekem. Ikzelf dus ook, af en toe. Wat mij in de afgelopen jaren is opgevallen: niet alleen fijnzinnig opgemaakte borden en ambachtelijke producten, maar ook de in massa geproduceerde snacks hebben een verhaal. Van die eerste twee wil ik die verhalen altijd weten, dus waarom van die laatste niet? Dus ging ik op zoek naar de bijzondere verhalen achter de frituursnacks die de vitrines van onze Hollandse cafetaria’s sieren.
Tweede generatie snacks
Tijdens mijn onderzoek naar de verhalen achter de frituursnack kwam ik erachter dat veel van de klassiekers van nu eigenlijk revolutionaire innovaties zijn. Toen de snackmarkt klaar was voor meer dan alleen ballen gehakt, frikadellen en kroketten stonden slagerijen aan de vooravond van grote commerciële successen. Uit die tweede golf van snacks kwamen een aantal klassiekers voort, waaronder de kaassoufflé, kipkorn en Mexicano. Stuk voor stuk cafetaria-klappers met een verhaal! We beginnen met het verhaal van Mexicano.
Size does matter
Eén van de grote snackproducenten van de jaren ’80 was familiebedrijf De Vries. In 1984 introduceerden zij Mexicano, een nieuw product in de snackwereld met een revolutionaire vorm. In het anonieme speelveld van de cafetaria-vitrine is het niet de smaak of de textuur die een snack onderscheidend maakt. Het is allereerst de vorm van de snack die voor herkenbaarheid zorgt en de keuze van de consument bepaalt. Ronde snacks bestonden al in die tijd, dus ging de familie op zoek naar een nieuwe vorm. Een platte vleessnack werd de basis, vier ribbels werden toegevoegd om de snack lekkerder ogend en extra herkenbaar te maken. Bijkomend voordeel van de ribbels is dat de snack niet nagemaakt kan worden door andere fabrikanten. Naast de naam is vormmerk-recht in het anonieme speelveld één van de belangrijkste juridische middelen om snacks te beschermen. De simpel ogende ribbels op het stuk vlees maken Mexicano daardoor tot op de dag van vandaag uniek.
No-waste snack
Inmiddels is De Vries onderdeel van Izico. In een gesprek met marketingmanager Mickael Timmermans kom ik erachter dat de snack niet alleen uniek is qua vorm, maar ook een duidelijk duurzaamheidsdoel voor ogen heeft. Mexicano was zijn tijd ver vooruit. De snack is ontstaan als een no-waste product dat niet zou misstaan in het rijtje innovatieve Indie brands die tegenwoordig laten zien dat reststromen gebruikt kunnen worden om nieuwe producten te ontwikkelen. Mexicano wordt namelijk gemaakt van vlees dat slagerijen of horecaconcepten niet willen of kunnen gebruiken. En niet zomaar afvalvlees: Mickael Timmermans: “Het is onze ambitie om de volledige productie van Mexicano naar meer sterren Beter Leven niveau te tillen. Daarvoor zijn we mede afhankelijk van onze afnemers. Op dit moment hebben we al een pilot lopen bij een keten tankstations waar we enkel Mexicano’s leveren die gemaakt zijn met vlees van twee- en drie sterren Beter Leven niveau”.
Ordinair genieten
Izico produceert inmiddels 25 miljoen Mexicano’s per jaar. Het is interessant om te zien dat een op het eerste oog ordinaire frituursnack bewijst dat ook de ‘traditionele’ snackindustrie in ontwikkeling is. Mexicano doet inzien dat in de snackwereld niet alleen oog is voor het verbeteren van de kwaliteit, maar waar mogelijk ook wordt gelet op de impact op onze omgeving. Mocht je dus trek hebben, dan kun je vanaf nu af en toe best eens niet stiekem van zo’n snack genieten.
