"Gisteren deed een dame de deur open met handschoentjes aan en een mondkapje voor."

Daan (23) werkt als bezorger voor kip-restaurant Kippig in Utrecht. In tijden van corona verandert er veel voor het bedrijf en voor hem als bezorger. Wij spraken Daan over zijn ervaringen.  

Vertel eens over je werk voor Kippig.

"Ik bezorg nu ruim een half jaar. Ik verdien er een extra zakcentje mee voor naast het studeren. Normaal gesproken werk ik twee avonden per week. Maar nu veel meer. De bestellingen nemen toe. En we hebben ook een aantal bezorgers die nu liever thuis blijven. Dus draai ik nu extra diensten."

Hoeveel bestellingen hebben jullie nu per dag?

"Gemiddeld zijn de bestellingen per dag bijna verdubbeld. Gisteren hadden we om half 7 's avonds al meer dan 40 orders. Normaal gesproken beginnen mensen vanaf dat tijdstip pas met bestellen. We werken met twee man in de keuken en twee riders per dag. Je kunt je dus voorstellen hoe druk we het nu hebben. In de eerste week was dat overigens nog niet zo. Je zag dat vorige week mensen vanuit een paniekreactie massaal aan het hamsteren waren en dus veel boodschappen in huis hadden, en minder gingen bestellen. Maar nu mensen zich beseffen dat deze periode wel eens langer kan gaan duren willen ze zichzelf verwennen, en gaan ze meer online bestellen."

Zijn er bepaalde protocollen waar je nu rekening mee houdt?

"Ja, dat geldt nu voor alle bezorgers. We zijn daar heel secuur in. Uiteraard houden we in onze keuken extra rekening met de hygiëne. En voor ons als riders zijn er aangescherpte regels. Het is aanbellen, een paar stappen naar achter en dan wachten tot de mensen de deur openen. Altijd op gepaste afstand. Vaak sta ik al bij mijn scooter voordat de deur is opengemaakt. Het is een stuk onpersoonlijker dan normaal, maar het is niet anders."

Heb je al gekke dingen meegemaakt?

"Ik volg deze procedure al vanaf zondagavond, bijna een week. Die eerste twee dagen keken mensen mij nog een beetje gek aan. Waarom wordt er aangebeld en staat het eten op de grond? Alsof dat niet hygiënisch zou zijn. Maar in de loop van de week werd het voor de klant ook normaler. Het hoogtepunt was gisteren, toen keek ik de klant juist gek aan. Het duurde erg lang voordat de deur werd geopend, maar daarna begreep ik ook waarom. Een dame van mijn leeftijd deed open met handschoentjes aan, een mondkapje voor en doekje in haar handen om de tas mee op te pakken. Ik vond het nogal heftig, maar het kan natuurlijk ook zijn dat zij zelf ziek is en mij wilde beschermen."

"Soms sta je sniffend voor de deur, dat zorgt wel voor een schrikreactie."

Vind je het niet hypocriet om de straat op te gaan terwijl juist wordt geadviseerd om zo veel mogelijk thuis te blijven?

"Mijn baas zegt: als je ziek of verkouden bent, kom dan niet werken. Maar het is best fris ’s avonds. Als je hard rijdt op je scooter gaan door de kou je ogen tranen en gaat je neus lopen. Dus soms sta je sniffend voor de deur, dat doe je onbewust maar dat zorgt wel voor een schrikreactie. Iedereen is wat alerter. En doordat het rustig is op straat kun je wel sneller doorrijden. Dat is maar goed ook, want soms moeten mensen nu extreem lang op hun maaltijd wachten."

Hoe wordt daar op gereageerd?

"Wisselend, de meeste mensen reageren begripvol. Maar niet iedereen. Maar goed, ik zou zelf ook hangry worden na verloop van tijd. En wat vervelend is, is dat onze klanten verkeerd geïnformeerd worden. Er wordt via Thuisbezorgd een tijdsindicatie gegeven, maar die slaat nergens op. Die indicatie gaat via algoritmes en is gebaseerd op reguliere dagen. Dus als mensen nu een uur hebben gewacht, krijg ik telefoontjes van mensen die vragen waar hun eten blijft."

Wat valt je op als je om je heen kijkt terwijl je aan het bezorgen bent?

"De domme onbenulligheid van jongeren, vooral studenten. Ik ben zelf ook van die leeftijd, maar kan wel relativeren dat het gewoon niet de bedoeling is elkaar op te zoeken. Vooral voor studentenhuizen zie je gewoon voortuinfeestjes, ik begrijp dat niet. Zij denken waarschijnlijk dat ze toch niet ziek worden, en dat ze het anders wel overleven. Maar het hele besmettingsgevaar vergeten zij. Op die manier maak je het drie maanden in plaats van drie weken. En dat willen we toch allemaal niet?"