"Ik snap niet hoe je dat bank hangen volhoudt."

De medewerkers van driesterrenrestaurant De Librije in Zwolle van Jonnie en Thérèse Boer zijn vanwege de corona-maatregelen deze week aan het klussen. Het restaurant, de hotelkamers en de loods worden onder handen genomen. Jonnie probeert intussen te genieten van het leven thuis. 

Hoe gaat het Jonnie?

"Goed. We hebben direct na de sluiting teams met vijf medewerkers gemaakt die dagelijks opdrachten doen. We hebben de keuken geschilderd, het restaurant onder handen genomen en de loods opgeruimd. Daar stond van alles in: onze foodtruck, keukenapparatuur waar we geen afscheid van konden nemen, rommel. Eigenlijk kon je er geen poot strekken, nu kun je er schaatsen. En we hebben 4.000 plantjes geplant." 

Wat voor plantjes?

"Kruiden en kruidenbloemen voor onze keuken. Normaal doen we dat pas half april, maar we durfden het nu al aan. Het voordeel is dat je eerder kunt oogsten en dat je er langer gebruik van kan maken omdat het weer aangroeit. Alleen gaat het de komende dagen 's nachts vriezen. Dus ik ga naar de bouwmarkt om zeil te halen waarmee ik de plantjes kan beschermen. We zijn ook bezig met een grasveldje hier vlakbij: ik heb toestemming om daar bloemen te zaaien en de bijenkorven neer te zetten die nu op het dak van De Librije staan. De imker gaat dat doen."

"Ik ben blij dat ik niet in de toekomst kan kijken, maar ik zou het nu toch graag willen."

Je hebt genoeg te doen dus.

"Je doet dingen waar je anders niet aan toekomt. We zijn ook bezig om een aantal hotelkamers te schilderen. En ik heb een paar jongens het bos ingestuurd en die zijn met acht kratten daslook teruggekomen. Dat gaan we inmaken. Maar na een week klussen staat alles wel strak hoor."

Hoe kijk je naar de toekomst?

"Ik ben blij dat ik niet in de toekomst kan kijken, maar ik zou het nu toch graag willen. We gaan er veel last van krijgen maar het heeft geen zin om je daar druk over te maken. Mijn ouders hebben de oorlog meegemaakt en als ik hen daarover hoor vertellen dan is dat 30 keer erger. Dat vertel ik ook aan mijn kinderen. Vorige week trokken ze zich er weinig van aan, nu zijn ze zich bewust van de situatie. Ik denk dat de sluiting na 6 april wordt verlengd. Ik verwacht dat we in juni weer mondjesmaat opengaan."

Kun je de sluiting opvangen?

"Gelukkig hebben we de laatste jaren wat vet op de botten gekregen. We kunnen het wel even uitzingen. En natuurlijk helpt het goed als de overheid over de brug komt met de werktijdverkorting. Maar we hebben de kosten in kaart gebracht, je zou er een Ferrari van kunnen kopen, maar dat interesseert Thérèse en mij niet. We willen al het personeel in dienst houden. Zij zijn loyaal aan ons, wij willen loyaal zijn aan hen in moeilijke tijden."

"We leiden een leven zoals we nog nooit hebben gedaan."

Hoe reageren de medewerkers?

"Ze denken ongelooflijk mee. Van onze leidinggevende kwam het voorstel om deze zomer een week vakantie in te leveren en met het restaurant open te blijven om omzet terug te winnen. Dat is voorgelegd aan alle medewerkers en die reageren positief. We benadrukken dat het vrijwillig is, het is hun vakantie, maar ze willen dit."

Hoe bevalt het thuis?

"Ik ben weer thuis aan het koken voor het gezin. Ik heb met mijn zoon Jimmy een rooster gemaakt. Gisteren was hij aan de beurt. Hij wilde een klassieke risotto maken en wij dachten: dat wordt wat. Maar het was te gek. We konden de keuken daarna wel schoonspuiten, maar wat geeft het, haha. 

En we leiden een leven zoals we nog nooit hebben gedaan. Dat 's avonds op de bank hangen voor de televisie, ik heb het nu een week gedaan: je ziet steeds dezelfde gezichten voorbij komen en ik word zo stijf als een plank. Ik ga ook vroeger naar bed, ik krijg er doorligplekken van. 's Morgens gaan Thérèse en ik naar zolder waar fitnessapparatuur staat en dan gaan we een uur lang aan de slag. Veel horecamensen die nu thuis zijn, zullen zich hierin herkennen. Gasten vragen ons vaak hoe wij het horecaleven volhouden. Maar ik snap niet dat mensen het hele jaar door al die avonden op de bank kunnen hangen. Dat is toch niet vol te houden."
 

Foto: Rahi Rezvani