Japans pannenkoekconcept serveert visuele kunstwerkjes...

Niet de oudhollandsche bakbeesten maar de kleine, luchtige Amerikaanse variant. Tegenwoordig is een pittoresk concept met fotogenieke zoetigheden niets nieuws meer onder de zon, maar Gram doet een aantal dingen waardoor de keten zich toch nog meer weet te onderscheiden.

 

On-Instagrammable Instagrammable

De gerechten zijn stuk voor stuk plaatjes, zoals de naam van het concept -met de overduidelijke link naar Instagram- al doet vermoeden. Maar zelfs in een tijd waarin elk concept zijn best doet om op elk bord een visueel kunstwerkje af te leveren valt Gram op. Waar veel concepten kiezen voor ongewone combinaties en felle, vaak onnatuurlijke kleuren, gaan ze bij Gram niet voor de originaliteitsprijs. Bij de zoete opties moet je denken aan vers fruit, slagroom, en chocola. De hartige varianten worden niet extremer dan zalm en avocado. De kracht van de presentatie zit dan ook in de eenvoud en de compositie. Elk stukje aardbei ligt precies goed, elke swirl van chocoladesaus contrasteert perfect met de sneeuwwitte toefjes slagroom. Deze aanpak zorgt ervoor dat je hier nooit onaangenaam verrast wordt. Je weet precies wat je krijgt, omdat elk element duidelijk zichtbaar is, en er ook nog eens precies zo uitziet als op de foto.

 

Schaarste creëert wachtrijen

Een andere strategie van Gram is het slim creëren van schaarste. Hun ‘premium’ pannenkoeken worden slechts twee keer per dag gebakken, en er worden er slechts dertig per keer gemaakt. Het resultaat is dat elke ochtend om negen uur en elke middag om drie uur gasten massaal in de rij staan voor een premium pannenkoek. Ik was nummer 36. Maar het was het wachten meer dan waard!