Vraag hoteliers en restaurateurs om een lijst samen te stellen met betekenisvolle gastheren van Nederland en je kunt er zeker van zijn dat Camille Oostwegel in de top drie staat. Op het gebied van gastvrijheid en ondernemerschap is hij een begrip in Nederland. Andreas Oerlemans ging voor Food Inspiration bij Oostwegel langs, en schreef voor het print magazine een verhaal over gastvrijheid, opgemaakt in een drieluik van onvergetelijke ontmoetingen. Een aantal episodes uit dat verhaal.
Fotografie: Nathalie Brugman
Juli 2019
Vak of metier
Noem je gastvrijheid een vak of een metier? Oostwegel is hier duidelijk in: het is een metier! Het woord ‘vak’ heeft voor hem een negatieve connotatie en dekt de lading niet. Vakman(schap) mag wel, dat geeft aan dat iemand een bepaald niveau heeft bereikt in zijn vak. Daarnaast vindt Oostwegel dat Nederland het begrip ‘ambacht’, écht vakmanschap, veel meer zou mogen waarderen. Hij is ervan gecharmeerd hoe ze daar in Frankrijk mee omgaan. Daar wordt eens in de vier jaar de wedstrijd ‘Meilleur Ouvrier de France’ gehouden die als doel heeft om het ambacht, in twintig verschillende categorieën, van Cuisinier tot Sommelier, naar een hoger niveau te tillen. Dat er belang wordt gehecht aan deze titel blijkt wel uit het feit dat de president van Frankrijk de onderscheiding persoonlijk uitreikt aan de nieuwe ‘ouvriers’.
Wie is Camille Oostwegel?Camille Oostwegel, 1950, begon zijn carrière na zijn opleiding aan de Hogere Hotelschool Maastricht bij de Franse hotelketen Novotel. In 1980 opende hij zijn eigen restaurant in Kasteel Erenstein in Kerkrade. In de jaren daarop verwierf hij nog vier monumentale complexen waar hij hotels en restaurants in opende, ondergebracht in de Oostwegel Collection. De collectie bestaat sinds 2017 uit drie luxe hotels en zes restaurants, allemaal gevestigd in historische kastelen, hoeves en kloosters. Oostwegel vervulde naast zijn rol als directeur/eigenaar vele onbezoldigde nevenfuncties zoals onder andere het Honorair Consulaat voor Frankrijk. Camille is Officier in de Orde van Oranje Nassau. Hij en zijn vrouw hebben een zoon en twee dochters, die alle drie actief zijn in het familiebedrijf. |
Oktober 2019
Jong en verantwoordelijk
Oostwegel Sr. staat erom bekend dat hij graag met jonge mensen werkt. Hij schenkt hun op jonge leeftijd vertrouwen en geeft ze behoorlijk wat verantwoordelijkheid. Het komt regelmatig voor dat er directeuren voor de huizen worden aangesteld die eind twintig, begin dertig zijn. Oerlemans was bij zijn start als gastheer/directeur van Hotel Winselerhof ook pas 28. Bij de aanstelling van nieuwe directieleden kijkt hij altijd eerst naar ‘eigen kweek’. Hij runt zijn bedrijven als ware het de jeugdopleiding van een voetbalclub. Investeren in zijn personeel, eigen initiatief stimuleren en medewerkers zich laten ontwikkelen binnen het eigen bedrijf. En waar mogelijk laten doorgroeien. ‘Ondernemend’ is tenslotte een van de vier kernwaarden van Oostwegel en hij zou die kernwaarde verloochenen als hij er zelf niet naar zou handelen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Camille Jr. op 34-jarige leeftijd de directie van zijn vader overneemt. Hij is er klaar voor. Hij was er eigenlijk al klaar voor in 1993. Op 7-jarige leeftijd was kleine Camille aan het spelen achter de receptie van Hotel Winselerhof. Hij liep de dames van de receptie behoorlijk voor de voeten terwijl ze zich aan het voorbereiden waren op een drukke check-in. Als iemand tegen hem zei dat hij ergens anders moest gaan spelen, antwoordde hij: “Ik mag hier best spelen, dit wordt later toch allemaal van mij.” Hij reageert 27 jaar later licht gegeneerd op zijn reactie van toen, maar zegt ook dat hij nooit getwijfeld heeft of hij het bedrijf wilde overnemen. Het voelt en voelde altijd goed. Zijn weet dat Camille – met de overdracht van de leiding vervalt de toevoeging Jr. en krijgt vader juist de toevoeging Sr. – er klaar voor is. Jr. en Sr., Camille en Camille, Oostwegel van naam, allebei zijn ze klaar voor hun nieuwe toekomst.
Augustus 2020
Corona en de Camilles
Onvermijdelijk komt het virus ter sprake dat ons al maanden in de greep houdt. Camille Sr. was net gestopt en opeens diende zich de grootste crisis aan in het 40-jarig bestaan van het bedrijf. Op mijn vraag of hij de neiging had om onmiddellijk weer naast zijn zoon aan het roer te gaan staan antwoordt hij beslist: “Nee, dat heb ik geen moment gehad. Ik zag dat Camille de juiste stappen zette en dat hij vastberaden te werk ging. Hij informeerde de medewerkers elke week met een videoboodschap over de stand van zaken. Communicatie is in zo’n geval van het grootste belang. Hij maakte van de nood een deugd door in alle huizen, samen met het personeel, groot onderhoud te verrichten. Voor Camille was deze onvoorziene situatie een uitgelezen mogelijkheid om zijn leiderschap te tonen. Hij stond voor zijn eerste serieuze proeve van bekwaamheid. En die doorstond hij met glans. We belden wellicht wat vaker dan we misschien normaal zouden doen, maar ik hield me bewust afzijdig en ben zeer trots op zijn aanpak.”
Wereldvrede
Tenslotte vraag ik aan Camille wat hij de volgende generatie wil meegeven wat gastvrijheid betreft. Camille zou Camille niet zijn als hij op dat gebied niet met een statement zou komen, en zegt zonder blikken of blozen: “Dat gastvrijheid een belangrijke rol zou kunnen spelen in het tot stand brengen van wereldvrede.” Uitkijkend over het landgoed moet ik deze bewering even tot me door laten dringen. Hij ziet mijn verbazing en legt daarom zijn filosofie uit: “Door gasten te ontvangen en met elkaar te laten eten en drinken, breng je ze met elkaar in verbinding. Op die manier krijg je veel beter onderling begrip voor elkaars cultuur en achtergrond. Dan herken je ineens waar standpunten vandaan komen en kun je, met oog op de oplossing, inspelen op die verschillen in achtergrond en opvoeding.” Gastvrijheid als oplossing voor wereldvrede, met Camille als gastheer van de wereldleiders. Ik zie het voor me en krijg, ondanks de warmte, kippenvel.